Centro

jueves, 21 de abril de 2016

Abril cervantino III: Cervantes poeta


Este ano cúmprense catrocentos anos do nacemento de Miguel de Cervantes e  non podemos deixar de lembrar a un Cervantes menos coñecido: o Cervantes poeta.
A dispersión da súa obra poética e a convivencia temporal con xigantes da poesía coma Góngora ou Quevedo probablemente contribuiron a escurecer o Cervantes poeta. O propio Cervantes amosaba as súas dúbidas sobre o seu talento coma cultivador da lírica en El viaje del Parnaso:

Yo, que siempre trabajo y me desvelo 
por parecer que tengo de poeta 
la gracia que no quiso darme el cielo.

Porén,  nós consideramos que Cervantes tiña demasiada tendencia á autocrítica, posto que súa obra poética conservada amósanos un poeta namorado da lírica, se ben é certo que quizais carente do xenio poético dun Góngora ou un Quevedo. E coma mostra este soneto dialogado de ton humorístico incluído na primeira parte do seu Don Quijote:







Diálogo entre Babieca y Rocinante

B. ¿Cómo estáis, Rocinante, tan delgado?
R. Porque nunca se come, y se trabaja.
B. Pues, ¿qué es de la cebada y de la paja?
R. No me deja mi amo ni un bocado.

B. Andá, señor, que estáis muy mal criado,
pues vuestra lengua de asno al amo ultraja.
R. Asno se es de la cuna a la mortaja.
¿Queréislo ver? Miraldo enamorado.

B. ¿Es necedad amar? R. No es gran prudencia.
B. Metafísico estáis. R. Es que no como.
B. Quejaos del escudero. R. No es bastante.

¿Cómo me he de quejar en mi dolencia,
si el amo y escudero o mayordomo
son tan rocines como Rocinante?













































No hay comentarios:

Publicar un comentario

Nota: solo los miembros de este blog pueden publicar comentarios.